به مناسبت نهم ربیع الاول سالروز به امامت رسیدن امام زمان حضرت مهدی (عج)

مثل هر بار براي تو نوشتم:

دل من خون شد ازين غم، تو كجايي؟
و اي كاش كه اين جمعه بيايي!
دل من تاب ندارد،
"همه گویند به انگشت اشاره، مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟ ... تو کجایی؟ تو کجایی..." ۱»

و تو انگار به قلبم بنويسي:
كه چرا هيچ نگويند
مگر اين رهبر دلسوز، طرفدار ندارد، كه غريب است؟

و عجيب است

كه پس از قرن و هزاره

هنوزم كه هنوز است

دو چشمش

به راه است

و مگر سيصد و اندي نفر از شيفتگانش

زياد است

كه گويند
به اندازه يك « بدر » علمدار ندارد!

و گويند چرا اين همه مشتاق، ولي او سپهش يار ندارد!

تو خودت! مدعي دوستي و مهر شديدي!
كه به هر شعر جديدي،
ز هجران و غمم ناله سرايي، تو كجايي؟

تو كه يك عمر سرودي «تو كجايي؟» تو كجايي؟

باز گويي كه مگر كاستي اي بُد ز امامت،
ز هدايت،
ز محبت،
ز غمخوارگي و مهر و عطوفت ۲

تو پنداشته اي هيچ كسي دل نگران تو نبوده؟
چه كسي قلب تو را سوي خداي تو كشانده؟
چه كسي در پي هر غصه ي تو اشك چكانده؟
چه كسي دست تو را در پس هر رنج گرفته؟
چه كسي راه به روي تو گشوده؟ ۳

چه خطرها به دعايم ز كنار تو گذر كرد،
چه زمان ها  كه تو غافل شدي و يار به قلب تو نظر كرد...

و تو با چشم و دل بسته فقط گفتي كجايي!؟
و اي كاش بيايي!

****
هر زمان خواهش دل با  نظر يار يكي بود، تو بودي ...
هر زمان بود تفاوت، تو رفتي، تو نماندي.
خواهش نفس شده يار و خدايت،
و همين است كه تاثير نبخشند به دعايت،
و به افاق نبردند صدايت،
و غريب است امامت.

من كه هستم،
تو كجايي؟
تو خودت! كاش بيايي.
به خودت كاش بيايي.
***

اَللّهُمَّ اجْعَلْنا مِنْ أَنْصارِهِ وَ أَعَوانِهِ، وَالذّابّینَ عَنْهُ، وَالْمُسارِعینَ إِلَیْهِ فى قَضاءِ حَوائِجِهِ، وَالْمُمْتَثِلینَ لِأَوامِرِهِ، وَالْمُحامینَ عَنْهُ، وَالسّابِقینَ إِلى إِرادَتِهِ،

وَالْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْه

پ.ن : نه شرم و حیا نه عار داریم از تو ...اما گله بیشمار داریم از تو ...ما منتظر تونیستیم آقا جان...تنها همه انتظار داریم از تو

--------------------------

۱- قسمتی از شعر عصر یک جمعه دلگیر از سید حمیدرضا برقعی

۲-در حدیث معتبر لوح حضرت فاطمه ی زهرا علیها السلام، خداوند به امام عصر ارواحنا الفداه لقب رحمة للعالمین داده است.

و

امام رضا علیه السلام فرموده اند: او برای مردم از خودشان اولی تر و از پدر و مادر مهربانتراست.  (روزگار رهایی صفحه ۸۱)

و

امام رضا علیه السلام فرموده اند: امام آب گوارای زمان تشنگی، رهبر به سوی هدایت و نجات بخش از هلاکت است. امام همدم و رفیق، پدر مهربان، برادر شفیق و چون مادر دلسوز به کودک است. امام پناه بندگان در گرفتاریهای سخت است.( کافی جلد۱ صفحه ۲۸۱)

 ۳-امام زمان حضرت مهدي -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرموده اند:

« إِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِكُمْ، وَلا ناسینَ لِذَكْرِكُمْ، وَلَوْلا ذلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ الَّلأْواءُ وَاصْطَلَمَكُمُ الاَْعْداءُ» ما در رسیدگى و سرپرستى شما كوتاهى و اهمال نكرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم كه اگر جز این بود، دشوارى ها و مصیبت ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ریشه كن مى نمودند. (احتجاج، ج2، ص323 ; الخرائج و الحرائج، ج2، ص903 ; بحارالأنوار، ج53، ص175، ح7.  )